Mijn eerste blog op mijn nieuwe website! Natuurlijk kies ik het onderwerp burn-out, omdat daar mijn pijn ligt. En zoals de indianen mooi verwoorden ‘de gewonde genezer’ – dat is degene die andere mensen echt kan helpen. Wel, mijn persoonlijk ervaring met een burn-out is best intens geweest. Het licht ging letterlijk uit op een dag en de weg terug was lang. Maar vandaag kan ik daarnaar terugkijken met blijdschap … want dit heeft mij doen zoeken naar antwoorden. Heeft mij opleidingen doen volgen. Om nu vele anderen te helpen.
Nog altijd moet ik opletten, want het is soms een smalle koord waarop je balanceert … belangrijkste wat ik geleerd heb, is zelfzorg. Wat heb ik nodig – wat geeft mij energie … en wat er ook gebeurt, zorgen dat dit op de eerste plaats komt. Want als je niet voor jezelf zorgt – hoe kan je dan voor anderen zorgen? Denk maar wat ze zeggen in het vliegtuig:’ bij problemen moeten de zuurstofmaskers opgezet worden … eerst bij jezelf en dan bij je kinderen’. Want als jij er niet meer bent, hoe kan je dan voor je kinderen zorgen? Maar wij zijn zo niet opgevoed: als we snoepjes hebben om uit te delen, dan is ons aangeleerd om eerst aan iedereen eentje te geven en als er iets overblijft, heb je geluk. Wat is er verkeerd om eerst zelf eentje te nemen en dan alles uit te delen? Dat is zelfzorg. Wij verwarren zelfzorg soms met egoïsme – maar we bedoelen niet met zelfzorg dat jij niets meer doet voor de anderen. Nee, we bedoelen: zorg eerst goed voor jezelf en van daaruit kan je heel veel doen voor anderen. Als ik rondkijk in onze Westerse maatschappij bij veel mensen die ik dagelijks ontmoet in bedrijven, opleidingen, persoonlijke bconsulten, … dan zie ik dat zelfzorg het grootste probleem is. We zitten in zo’n snelle evoluerende maatschappij – ook de ratrace genoemd – dat we geen tijd lijken te hebben voor onszelf. We hebben zoveel ‘moeten’ doen – zoveel ‘regels’ moeten volgen – waardoor jij op de laatste plaats komt. In mijn ogen is dat het grootste probleem die zorgt voor heel veel kwalen zoals burn-out, CVS, fybromyalgie, … Het zijn allemaal verschillende uitingen van het lichaam om te tonen: het is genoeg geweest – maak nu eens tijd voor jezelf. Maar dan is het belangrijk dat je je waarden kent, wat wil ik écht, waar krijg ik energie van, … Vele vragen die zorgen voor een proces. En daarnaast compassie voor jezelf – jezelf aanvaarden voor wie je bent – je bent ok zoals je bent met je talenten en je valkuilen. Net als yin en yang: geen licht zonder duister en geen duister zonder licht. Dus nee, je hoeft niet perfect te zijn – je bent al perfect. Leer gewoon je gedachten en emoties te aanvaarden, want als je ze wegdoet, zal je ondervinden dat dit je veel energie kost. Denk maar aan een bal die je probeert onder water te duwen … wel als je zaken van jezelf probeert weg te duwen, kost je dat ook veel energie. En wat nog meer is, vroeg of laat komt de bal boven water omdat je het niet meer kan wegduwen… Maar identificeer je er ook niet mee in je gedachten, want dan bestaat enkel dat ene ding en is er geen ruimte voor de rest. Wat is het dan wel? Aanvaarden en leven naar je waarden, terwijl die gedachten er ook gewoon mogen zijn. En dat zorgt dat je niet meer leegloopt. Toen ik eerst startte met Tarayogini voelde ik mij een beetje prediken in de woestijn. Ik wou voornamelijk burn-out bespreekbaar maken … gelukkig is hier al een grote ommekeer in gebeurd en wordt het sociaal en ook in bedrijven meer aanvaard. Maar nu zitten we op een volgend niveau: het begrijpbaar maken voor de persoon in kwestie en de omgeving. Ik volg persoonlijk alles wat beweegt op de markt rond burn-out en probeer er vanuit mijn persoonlijke ervaring mijn steentje toe bij te dragen om mensen te helpen in een bewustwording rond wat het is en wat het niet is. Deze blog zal dan ook een forum worden om regelmatig nieuwe zaken en inzichten te delen. Volg ons dus door je aan te melden.